O bir kanser savaşçısı… Turizmci Tuğçe Boztepe… Editörümüz Prof. Dr. Özlem Sönmez’in de hastası… Hiç ummadığı bir anda kapısını çalan lenf tutulumlu meme kanserinin hayatını ve hayata bakış açısını nasıl değiştirdiğini; “Kanser Özel Sayısı” olarak yayımlanan Fikir Liderleri Dergisi Aralık sayısında kendine has üslubuyla anlattı… Bir solukta okuyacak; kendinize dersler çıkaracaksınız.
Kanserle Yaşamak
Tuğçe Boztepe
Kanser Savaşçısı
“Şimdi turizm diplomamı uçak yaptım; kendimi ve sevdiklerimi gezdiriyorum. Kimseyi mutlu etmeye çalışmadan, sadece kendi keyifli deneyimlerim için yolumdayım. Yeniden okula başladım; klinik psikoloji okudum. İş hayatımda bambaşka bir yoldayım. Bu bir güç savaşı değil; mücadele…”
Merhaba ben Tuğçe Boztepe. Uzun yıllar VIP turlar yapan turizmci kimliğimle gece gündüz bavulumla yaşadım. Sektörel olarak birçok ilke imza atan bir firmada başarının verdiği keyif ve mutlulukla egoyu karıştırmış, yüklendiğim stresten zevk almaya başlamışım farketmeden.
Aile hayatım derseniz aşkla yapılan bir evlilikte benim evde olmayışım, henüz çok küçük olan oğlumun annesine aslında ne kadar ihtiyacı olduğunu göremeyişimle çatırdamıştı.
Küçük farkındalıklar uyandığında içimde nasıl dengeye geleceğimi bilmeden savruluyordum. 35 yaşıma girdiğim gün “Bu sene en iyi versiyonumu bulmayı diliyorum” demiştim ki bundan sadece 3 ay sonra lenf tutulumlu meme kanseri olduğumu öğrendim. Sağlık prosedürleri açısından beni neyin beklediğini doktorum anlatmıştı ama yaşarken hayatın getireceklerini ya da götüreceklerini hiç bilmiyordum. Yolda öğrenecektim her şeyi.
Doktorumun, ailemin, arkadaşlarımın tüm destekleriyle yola koyulduk. Önce kendimi onunla savaşırken buldum. Savaştıkça güçlü olduğumu sandım ama hep o kazandı. Her darbede kendimi hastanede yıkık dökük bir halde buldum.
“Dur dedim kendi kendime; savaşçı olmak güç değil, böyle kazanamayacaksın. Sen mücadeleni ver ve onunla yoldaş ol. Senin ruhunda başlayan bu hastalık bedeninde sinyal veriyor. Önce bunu halletmelisin.”
Biz yoldaş olunca onunla; her şey daha kolay oldu. Şarkılarla geçen kemoterapi saatleri, sonrası sorunsuz istirahat ve bol bol seyahat…
Birlikteydik, ondan korkmuyordum. Belirli bir süre aynı yolda yürüyüp yollarımızı ayırma zamanı gelince teşekkür edip ayrılacaktık; sanki bir centilmenlik anlaşması vardı aramızda.
Şimdi kansere teşekkür ederim; en iyi versiyonumu bulmama yardım ettiği için. Biraz sert oldu, acımadı dediğim her şey, evet acımıştı, hatta çok acımıştı ama oyunun kuralı buydu. Bana öğrettikleri paha biçilemez. Şimdi hayat şahane; gördüğüm, görmeyip hissettiğim her şey çok daha anlamlı.
Şimdi turizm diplomamı uçak yaptım; kendimi ve sevdiklerimi gezdiriyorum. Kimseyi mutlu etmeye çalışmadan, sadece kendi keyifli deneyimlerim için yolumdayım.
Yeniden okula başladım; klinik psikoloji okudum. İş hayatımda bambaşka bir yoldayım.
Bu bir güç savaşı değil; mücadele…
Savaşı bırakın mücadeleci ruhunuz sizi en iyi versiyonunuza kavuşturacaktır.
Canım kendim, seninle ve senin gibi mücadeleyi hiç bırakmayanlarla gurur duyuyorum. ⭐️
Yorum yaz
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.