Başlamak bitirmenin yarısı değildir

Hepimizin içine gizlenmiş bu şeytanı susturmanın kolay olmasını isterdim ama mükemmeliyetçilik o kadar kolay pes etmiyor: ÇOK İNATÇI! Hiç önemi yok; çünkü biz, çoğu insanın bilmediği bir şeyi biliyoruz: Birinci gün, bir hedefin tamamlanması için en önemli gün değil! Asıl önemli olan mükemmelden sonra tökezlediğimiz o gündür, kusurlu olmaya başlayan o gündür.

Peki durum tespiti yapmak kolay. Ne yapacağız? İşte size kitabın kolay okunan bir dizi taktikleri:

☛ Hedefinize yönelik bir sayı yazın. His değil, hedef olmalı. Bir hissi bitirmek zordur. Yani: 100 kitap mı okuyacaksınız? 15 kilo mu vereceksiniz? 2 projeyi mi bitireceksiniz?
☛ Hedefi ikiye mi böleceksiniz yoksa zamanı mı iki katına çıkaracaksınız, karar verin,
☛ Güvendiğiniz birine hedefinizi anlatın ve bunun gerçekçi olup olmadığını sorun,
☛ En kötü ne olabilir, bunu düşünün,
☛ Bir hedef üzerinde çalışırken bombalayacağınız üç konuyu listeleyin. Karar verirken kırmızı ışık, yeşil ışık yaklaşımını kullanın,
☛ Bombalama şansınız olmayan ve aşırı zaman alan konuları basitleştirmenin yolunu arayın,
☛ Kimsenin göremeyeceği bir yere, hedefinize ulaşmak için ilişkinizi dondurmanız gerekebilecek üç arkadaşınızı yazın,
☛ Bitirmek istiyorsanız keyifli hale getirin,
☛ Ödülle mi yoksa korkuyla mı motive olduğunuzu keşfedin,
☛ Keyifli olan genelde tuhaftır. Kendinize itiraf edebilmek için şu cümleyi tamamlayın: “Tuhaf ama şunu keyifli buluyorum.”
☛ Hedefinize ekleyebileceğiniz 3 küçük keyifli nokta bulun,
☛ Saklanma yerlerinizi bulun (Ne demek bu? Mesela çok önemli bir işiniz varken kendinizi Netflix’te The Office dizisinden bir bölüm izlerken buluyorsanız; sizin saklanma yeriniz Netflix’tir. Birçok kişi bir işe başlar, işin daha ortasına gelmeden maillerini açar, onları cevaplar. Saklanma yeri mail hesabıdır.)
Evde aklınıza yeni fikirler geldikçe “sıradaki hedefler” listesi yapmaya başlayın,
☛ Soylu engelleri tespit edin ve bir sopayla dövün onları (Bu ne demek? “Yapacaksam böyle yapmalıyım, olacaksa ancak böyle olur” türünde soylu, çok burnu büyük hedeflerdir bunlar. Sinsidirler. “Yine yap, tabii ki yap. Ama önce şunu bitir. Bu özelliği olmadan yapma, olmuşken iyisi olsun” der bu soylular.)
☛ Yaptığınız işi basitleştirin. Devamlı basitleştirin. Hemen basitleştirin,
☛ Üstlendiğiniz yan hedefleri kabullenip ortadan kaldırın,
☛ Gizli kurallarınız var ise keşfedin ve yazıya dökün. Beyniniz bulsun bu kuralları,
☛ Her gizli kuralın yanına gerçeği yazın. Keşfetmek için “Bu ne demek oluyor?” ve “Kim demiş?” sorularını sorun,
☛ Eski kuralların yerine yenisini yazın,
☛ Gizli bir kurala bağlı kalıp yaşamamak için bir arkadaşınızdan destek alın (Gizli kurallar şöyle şeyler: Para kötüdür, fazla kazanırsam eski Türk filmlerindeki holding patronunun oğlu gibi uyuşturucu partilerinde garip garip dans ederim. Ya da kan, ter ve gözyaşı dökmeden başarıya ulaşamazsın. Yoo! Başarıya giden onlarca yol var. İlla da her şeyin zorunu halletmeniz gerekmiyor.) ☛ Hedefinizi ölçün, ölçümleyin, analiz edin,
☛ Tam bitirmeye yakın, finiş çizgisine birkaç adım kala mükemmelliyetçiliğin saldığı son 3 korkuya acayip dikkat edin:
☛ Sırada ne var korkusu. (Bazen bitirmekten değil, bitirdikten sonra ne olacağından korkarsınız.)
☛ Tam istediğim gibi olmayacak korkusu. (Sonunun muhteşem olmayacağından çekinmek bu. Bir arkadaşım vardı; çok sevdiği Breaking Bad dizisinin sonu hayal ettiği gibi bitmeyecek korkusundan 1 yıl boyunca son bölümünü izleyemedi. Değil mi? Ya muhteşem bitmezse de hayal kırıklığı yaşarsa!..)
☛ Şimdi ne yapacağım korkusu.

Fikir Liderleri Dergisi 3 ayda bir yayımlanıyor ve tamamı sadece hekimler ile sağlık profesyonellerine ve bürokratlarına ücretsiz ulaştırılıyor.